Bono, Brad en Britney

9 december 2014
  • Kees de Groot

Toen ik vijftien was, kocht ik een bijbel en de LP Boy van U2. ‘I will Follow’, ‘I was lost, I am found’: het klonk mij religieus in de oren. Mijn klasgenoot die beter thuis was in de postpunk dan ik, wuifde mijn suggestie dat U2 iets met het geloof had weg. Typisch van mij om dat erin te horen. Toen October uitkwam met nummers als Gloria was wel duidelijk dat Bono en de zijnen zich inderdaad het evangelie niet schaamden. Mijn punkige klasgenoten maakte dat niet uit. Mij wel. Voor mij belichaamde Bono waar het in het geloof om gaat: overgave aan iets wat groter is dan jezelf en dan alle autoriteiten die er zijn, en rebellie tegen ongelijkheid en onrechtvaardigheid.

Dank u voor ons dagelijks brood

21 februari 2014
  • Sam de Vlieger

In een kort gebed God danken voor het eten, zoals veel christenen doen, had ik al heel lang niet gedaan. Lange tijd had het eten op mijn bord nog iets vanzelfsprekends. Totdat we op een dag op de weg een aangereden, maar verder gave haas zagen liggen. Deze hebben we meegenomen en de volgende dag lag die op mijn bord. Binnen vierentwintig uur van een nog warm lichaam tot een mals stukje vlees. Zonder dat iemand het doorhad heb ik even mijn ogen gesloten en snel een dankwoord gefluisterd.

Alzheimer: kan de echte persoon opstaan?

21 april 2014
  • Maureen Sie

Stel je buurvrouw reageert onverwachts agressief op een vraag die je haar stelt. Je zou moreel verontwaardigd op haar kunnen reageren of erover vertellen op het jaarlijkse buurtfeest. Maar wanneer je later ontdekt dat zij Alzheimer heeft, zou je spijt kunnen krijgen van je reactie: ze kon het niet helpen, je kunt haar niet moreel verantwoordelijk houden voor wat ze deed. Maar betekent dat nu dat iemand met Alzheimer alles zonder een reden doet?

Subscribe to Voorpagina-feed