Alzheimer: kan de echte persoon opstaan?

  • Maureen Sie

Stel je buurvrouw reageert onverwachts agressief op een vraag die je haar stelt. Je zou moreel verontwaardigd op haar kunnen reageren of erover vertellen op het jaarlijkse buurtfeest. Maar wanneer je later ontdekt dat zij Alzheimer heeft, zou je spijt kunnen krijgen van je reactie: ze kon het niet helpen, je kunt haar niet moreel verantwoordelijk houden voor wat ze deed. Maar betekent dat nu dat iemand met Alzheimer alles zonder een reden doet?

Veilig ben je nooit

  • Stefan Gärtner

Het is ongelooflijk hoe hardnekkig we van onze autoriteiten blijven verwachten dat ze ons zullen behoeden en bewaren. Gaan we dan nooit inzien dat rust en vrede for our time er niet in zit? Minister Plasterk is niet God en de wereld zoals we die kennen zal nooit een vredig oord zijn.

Bono, Brad en Britney

  • Kees de Groot

Toen ik vijftien was, kocht ik een bijbel en de LP Boy van U2. ‘I will Follow’, ‘I was lost, I am found’: het klonk mij religieus in de oren. Mijn klasgenoot die beter thuis was in de postpunk dan ik, wuifde mijn suggestie dat U2 iets met het geloof had weg. Typisch van mij om dat erin te horen. Toen October uitkwam met nummers als Gloria was wel duidelijk dat Bono en de zijnen zich inderdaad het evangelie niet schaamden. Mijn punkige klasgenoten maakte dat niet uit. Mij wel. Voor mij belichaamde Bono waar het in het geloof om gaat: overgave aan iets wat groter is dan jezelf en dan alle autoriteiten die er zijn, en rebellie tegen ongelijkheid en onrechtvaardigheid.

Denkend aan Gaza zie ik zwaaiende kinderen

  • Janneke Stegeman

Ik heb veel aan Palestina te danken. Daarom is Palestina in mijn hoofd ook nog steeds een plek van overvloed – aan geduld en menselijkheid. Ja. Kijk bijvoorbeeld naar het gedicht ‘We teach life, sir’ van de Gazaanse Rafeef Ziadeh, om een idee te krijgen van wat ik bedoel. Ik heb er de betekenis van hoop geleerd, en het besef dat mensen en dingen veranderlijk zijn, mijzelf incluis.

Subscribe to Voorpagina-feed