Afgelopen weekend was Utrecht in de ban van de man. Een goed idee. We zijn lang genoeg in de ban van de vrouw geweest, hebben haar opgedirkt tot droefenis toe en opgezadeld met talloze tegenstrijdige adviezen over wat mooi is of ander moet aan haar lichaam. Nu is het de beurt aan de man om het centrum van aandacht, opsmuk en begeerte zijn. Zou die man ook Jezus kunnen zijn?

Theater draait om conflict. Dat houdt de spanning erin. Een kerkdienst draait om verzoening. Kerkdiensten zijn dan ook niet spannend. Zou je van een kerkdienst theater kunnen maken?