kunst

Binoche doet herlezen

  • Pieter Dronkers
Juliette Binoche

Onlangs ging de internationale productie Antigone van Toneelgroep Amsterdam in première. De vier voorstellingen in Nederland waren al maanden uitverkocht. Wie net als ik geen kaartje heeft, miste Juliette Binoche als Antigone. Omdat ik het jammer vond dat ik de opvoering met Binoche had moeten missen, heb ik Antigone afgelopen weekend maar weer eens herlezen.

Hallelujah! Is voetbal god?

  • Kathrine van den Bogert

Het Amsterdam Museum liet in de tentoonstelling “Voetbal Hallelujah!” de overeenkomsten tussen voetbal en religie zien. “Voetbal is passie, voetbal is oorlog en voetbal is god” zo luidde de introductie van de tentoonstelling. Te zien waren Maradona-altaars, Ajax uitvaartkisten en de kapel van Camp Nou. Maar is voetbal wel religie, of een god?

Bijbel in Gewone Taal confronteert de kerk met haar elitaire karakter

  • Eleonora Hof

“Praat is met een Annie of Sjon uit de Bijlmer (of iets in die trant).” Aldus een fervent pleitbezorgster van De Bijbel in Gewone Taal op Facebook. De discussie ging over de vraag naar de doelgroep van de BGT: zijn dit de keurige kerkmensen, of de Sjonnies uit de Bijlmer? Volgens het Nederlands Bijbelgenootschap is de BGT voor iedereen bedoeld. Dat lijkt me te gemakkelijk. We worden hier geconfronteerd met de scheidslijnen tussen sociale groepen en daarmee met de vraag tot welke groep we zelf behoren.

Met Piketty en Brueghel onder de kerstboom

  • Jan de Vlieger

In ons belastingstelsel ben je een sukkel als je werkt en heb je mazzel als je vermogende ouders hebt. Dat schrijft Thomas Piketty in zijn spraakmakende boek Kapitaal in de 21ste eeuw. In 1566 levert Pieter Brueghel met zijn schilderij “De volkstelling van Bethlehem” vergelijkbare kritiek. Maar daarin schildert hij ook een nieuwe, nog verborgen koning, die mensen losmaakt van hun schulden en die arm en rijk weer bij elkaar brengt.

Bono, Brad en Britney

  • Kees de Groot

Toen ik vijftien was, kocht ik een bijbel en de LP Boy van U2. ‘I will Follow’, ‘I was lost, I am found’: het klonk mij religieus in de oren. Mijn klasgenoot die beter thuis was in de postpunk dan ik, wuifde mijn suggestie dat U2 iets met het geloof had weg. Typisch van mij om dat erin te horen. Toen October uitkwam met nummers als Gloria was wel duidelijk dat Bono en de zijnen zich inderdaad het evangelie niet schaamden. Mijn punkige klasgenoten maakte dat niet uit. Mij wel. Voor mij belichaamde Bono waar het in het geloof om gaat: overgave aan iets wat groter is dan jezelf en dan alle autoriteiten die er zijn, en rebellie tegen ongelijkheid en onrechtvaardigheid.

Pagina's

Subscribe to kunst